Καινούργιο Φεγγάρι για τον Ποσειδώνα

Η μικρή λευκή κουκίδα μέσα στον κύκλο δείχνει τη θέση του S/2004 N 1, του 14ου φεγγαριού του πλανήτη Ποσειδώνα.

Image Credit:  NASA, ESA, M. Showalter/SETI Institute

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ανακάλυψε ένα νέο δορυφόρο του πλανήτη Ποσειδώνα, τον 14ο μέχρι τώρα. Εκτιμάται ότι οι διαστάσεις του φεγγαριού αυτού, που ονομάστηκε προσωρινά S/2004 N 1, δεν υπερβαίνουν τα 12 μίλια, κάνοντάς το έτσι το μικρότερο δορυφόρο του γιγαντιαίου πλανήτη. Είναι τόσο μικρός, ώστε ούτε το διαστημόπλοιο Voyager 2 που μελέτησε το σύστημα του Ποσειδώνα περνώντας από εκεί το 1989 δεν μπόρεσε να τον εντοπίσει.

Το δορυφόρο ανακάλυψε ο Mark Showalter του SETI Institute in Mountain View, Calif. ενώ μελετούσε τους αμυδρούς δακτυλίους του πλανήτη. Ο δορυφόρος ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον πλανήτη σε 23 ώρες.

Προσέξτε τα ονόματα των υπολοίπων δορυφόρων στην παραπάνω φωτογραφία...

-Σε ποιον όροφο πάτε; -Πατήστε "Δ" για Διάστημα.

Σχηματική αναπαράσταση Διαστημικού Ανελκυστήρα. (Από http://en.wikipedia.org/wiki/Space_elevator)

Αν ρωτήσουμε για το ποιο θεωρεί ο κόσμος το σημαντικότερο πρόβλημα στα διαστημικά ταξίδια εντός του ηλιακού  συστήματος, θα πάρουμε πιθανόν πολλές απαντήσεις: τις τεράστιες αποστάσεις που πρέπει να καλυφθούν, την προηγμένη  τεχνολογία που απαιτείται, το ανθρώπινο δυναμικό κλπ. Εκείνο που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν είναι ότι τα  προαναφερθέντα προβλήματα έχουν λίγο πολύ λυθεί. Οι αποστάσεις εντός του ηλιακού μας συστήματος έχουν ήδη καλυφθεί  από διαστημοσυσκευές και μάλιστα παλαιότερης τεχνολογίας. Ένα ταξίδι κάποιων μηνών ή λίγων ετών μέχρι τον Άρη ή το  Δία δεν είναι κάτι που θεωρείται πρόβλημα. Ας μη ξεχνάμε ότι τα διηπειρωτικά ταξίδια διαρκούσαν τόσο περίπου από  τότε που ανακαλύφθηκε η Αμερική μέχρι και τις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Άλλωστε, οι διαστημοσυσκευές Voyager I  και II έχουν ήδη σχεδόν περάσει στον διαστρικό χώρο ταξιδεύοντας για άλλα άστρα.
Τώρα βέβαια, σε περίοδο οικονομικής κρίσης, αν ρωτήσουμε Έλληνες, είναι πιθανόν να πάρουμε τη σωστή απάντηση: το  πραγματικά μεγαλύτερο πρόβλημα - όπως και για τα περισσότερα πράγματα άλλωστε - είναι το κόστος.
Στα διαστημικά ταξίδια ταιριάζει γάντι το γνωμικό που λέει ότι "το πρώτο βήμα είναι και το πιο δύσκολο". Το  μεγαλύτερο μέρος των καυσίμων και της ενέργειας που απαιτείται για να πάει ένα διαστημόπλοιο ας πούμε από τη Γη στον Κρόνο  καταναλώνεται στα πρώτα λίγα λεπτά, μέχρι να απομακρυνθεί από το βαρυτικό πεδίο της Γης. Από τη στιγμή που ένα  αντικείμενο είναι ήδη σε τροχιά, το να ξεκινήσει για άλλους πλανήτες απαιτεί σχεδόν μηδενική ενέργεια και επομένως σχεδόν μηδενικό κόστος. Άρα το κρίσιμο ερώτημα είναι:  πώς μπορούμε να βάλουμε με οικονομικούς τρόπους αντικείμενα σε τροχιά  γύρω από τη Γη;
Ένα από τα πιο ρεαλιστικά - αλλά και φιλόδοξα - σχέδια που έχουν προταθεί είναι αυτό του Διαστημικού Ανελκυστήρα  (Space Lift, Space Elevator). Βασίζεται στην ιδέα ενός ισχυρού καλωδίου - κορδέλας (tether) αγκιστρωμένου στην  επιφάνεια της Γης (κάπου στον ισημερινό της) και εκτεινόμενου προς τον ουρανό, στο άλλο άκρο του οποίου θα βρίσκεται ένα αντίβαρο. Έτσι, το  καλώδιο διατηρείται τεντωμένο λόγω της περιστροφής της Γης. Επάνω σε αυτό το καλώδιο θα ανεβοκατεβαίνει ένας  ανελκυστήρας μεγάλων διαστάσεων που θα μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους, εμπορεύματα, δορυφόρους και μηχανήματα στο διάστημα. Για παράδειγμα, με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε εύκολα να ολοκληρωθεί ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS)  μεταφέροντας κομμάτι - κομμάτι τα τμήματα που τον αποτελούν με τον Διαστημικό Ανελκυστήρα. Επιπλέον, ανάλογα με το ύψος στο οποίο βρίσκεται ο ανελκυστήρας, έχει και διαφορετική γραμμική ταχύτητα. 'Ετσι αν ένα αντικείμενο απελευθερωθεί από τον ανελκυστήρα από ύψος 50960 km μπορεί να φτάσει στη Σελήνη απλά και μόνο με τη "φόρα" που θα έχει και χωρίς τη χρήση πυραύλων. Ενώ μια απελευθέρωση από ύψος 144000 km μπορεί να στείλει τη διαστημοσυσκευή πέρα από το όρια του ηλιακού μας συστήματος!

Ο κομήτης ISON

Ο κομήτης ISON

Image Credit: 

NASA, ESA, and the Hubble Heritage Team (STScI/AURA)

Έχοντας ξεκινήσει από τα απώτερα όρια του Ηλιακού μας συστήματος, ο κομήτης ISON πλησιάζει κάθε μέρα που περνάει όλο και πιο κοντά στον Ήλιο. Όπως και όλοι οι κομήτες καθώς πλησιάζει στον Ήλιο η εξάτμιση των υλικών από τα οποία αποτελλείται δημιουργεί το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του: την ουρά του. Ο κομήτης ISON πρόκειται να πλησιάσει πολύ κοντά στον Ήλιο τον προσεχή Νοέμβριο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθεί ο ρυθμός εξάτμισής του και να παρουσιάσει μια εξαιρετικά λαμπερή και εντυπωσιακή ουρά. Ακόμα δεν μπορούμε να πούμε σε τι μέγεθος λαμπρότητας θα φτάσει τον Νοέμβριο, αφού υπάρχει το ενδεχόμενο να σπάσει σε κομμάτια λόγω της βίαιης εξάτμισής του. Αν δεν συμβεί αυτό, φαίνεται ότι πρόκειται να ξεπεράσει κάθε προσδοκία καθώς θα είναι ένα από τα εντυπωσιακότερα ουράνια φαινόμενα. Σύμφωνα με μερικές εκτιμήσεις θα έχει το μέγεθος τις πανσελήνου! Σε κάθε περίπτωση όμως εκτιμάται ότι θα είναι ένας από τους πιο λαμπρούς κομήτες που έχουν εμφανιστεί ποτέ. Οπότε stay tuned!